Anijs (Pimpinella anisum)
In de vertaling van de Bijbeltekst uit Mattheüs 23 vers 23, wordt meestal dille genoemd, soms anijs. Meer en meer twijfelt men eraan of deze plant ooit in de landen van de bijbel is verbouwd. De plant lijkt op dille, maar heeft witte bloemen.
In het Oude Egypte werd het reeds gebruikt om het brood mee te kruiden. De olie uit de zaden wordt verwerkt als krampstillend en slijmoplossend middel. Wij gebruiken de zaden vooral om de smaak. In Nederland verbinden we de smaak van anijs met een nieuw begin. Zouden daarom anijskoeken en anijsbeschuitjes bij een geboorte op deze dag als passend gebak terechtgekomen zijn? Anijs heeft een krampstillende werking.
Traditiegetrouw wordt anijszaad (of anijsblokjes) verwerkt in het beslag voor zogenaamde Nieuwjaarsrolletjes of – wafeltjes. Vol belofte zijn die rolletjes: hoe zouden zij zich ont-wikkelen?? We spuiten ze vol met slagroom in de hoop dat het jaar zoet zal zijn.
Nieuwjaarswafeltjes zijn plat: de toekomst ligt open… hoe zal die zich invullen…?
Staphorster fleeren zijn Nieuwjaarskoekjes met roggebloem en anijszaad en stroop die ook in een koekjesijzer (knijpijzers) lichtbruin gebakken worden.
In Frankrijk is pastis – een anijslikeur – geliefd als welkomstdrank. In Drente kent men Steerntjes, een soort likeur, op basis van brandewijn, snuf saffraan en anijszaad
Bij de geboorte van een baby zijn er beschuitjes met roze of blauwe anijskorrels.
Daarnaast kennen we nog anijsblokjes en anijsdrop.
Anijs is verbonden met St. Pieter omdat er traditiegetrouw anijskoeken worden gegeten op zijn feestdag! Het feest was bedoeld om de aandacht af te leiden van de bestaande herdenking van de Romeinen die op deze dag hun overleden voorouders herdachten. Sinds de 7e eeuw wordt het gevierd als de eerste lentedag: als ware een nieuwe geboorte.
Sint Pieter of Petrus was één van de apostelen. Sinds de 4e eeuw viert men op 22 februari dat hij in Antiochië zijn eerste christengemeenschap heeft gesticht en bisschop werd. Uiteindelijk wordt hij de eerste bisschop van Rome, de eerste “paus”.