De evangelisten verhalen hoe Jezus in Jeruzalem als een vorst werd binnengehaald: mensen legden hun kleren af als loper en zwaaiden met groene takken. Johannes noemt het palmtakken. In het land van de bijbel zijn palmtakken de takken van de dadelpalm. In die tijd was de palm reeds een zinnebeeld van eeuwige roem. Het struikje blijft altijd groen: het is een verwijzing naar leven. De dadelpalm met zijn stam recht door zee en zijn vruchten die in tijden van winter en honger zoet en energierijk zijn, en met bladeren die groen blijven, is een aansprekend beeld voor leven en vruchtbaarheid. In Midden- en Noord Europa waar de dadelpalm niet van nature groeit, werd de altijd groene buxus de vervanger van de palm. Op de eerste dag van de Veertigdagentijd worden vergeelde palmtakjes uit het vorig jaar verbrand en met de as daarvan worden mensen in katholieke kerken getekend: het “askruisje”.
Op palmzondagen wordt buxus gebruikt als herinnering aan de intocht van Jezus in Jeruzalem. De buxus wordt gebruikt bij het maken van de palmpaasstokken. Kleine takjes worden gezegend en uitgedeeld. Thuis worden ze achter het kruisbeeld gestoken. Ook werden de akkers gepalmd: op de hoeken werden door de boer palmtakjes gestoken. Op graven herinnert buxus aan het eeuwige leven.