Mij spreekt de blomme een tale,
mij is het kruid beleefd,
mij groet het altemale,
dat God geschapen heeft.
(Guido Gezelle)
Veel bloemen en planten hebben in de Middeleeuwen een symbolische betekenis gekregen. Men las als het ware de bijbelse verhalen terug in de natuur. Op schilderijen met religieuze voorstellingen werden vaak bloemen geschilderd met een speciale betekenis (zie www.kerktuinnbpwassenaar.nl en het boek Bloemen geven zin). Hun symbolische betekenis kan van land tot land verschillen. Wij beperken ons hier tot de christelijke traditie in Europa en op planten die in de tuin aangeplant kunnen worden. Zie ook: Liturgietuin en Mariatuin
Bloemen
- Akelei: ootmoed, Heilige Geest (in de bloemvorm is een duif herkenbaar)
- Anjer: lijden, het onderste deel van de bloem versmalt, waardoor de bloemen op spijkers lijken waarmee Jezus aan het kruis is geslagen
- Distel: lijden
- Gras: vergankelijkheid
- Hyacint: door de goede geur soms een verwijzing naar Jezus
- Iris: Drie-ene God, verbinding tussen hemel en aarde
- Kalebas: verrijzenis
- Korenbloem: trouw
- Lelie: zuiverheid, puurheid
- Mosterd: groeikracht Koninkrijk Gods
- Narcis: egoïsme, maar in de christelijke traditie een verwijzing naar de overwinning daarvan en de goddelijke liefde.
- Passiebloem: lijden. De stampers lijken op de nagels en de vijf meeldraden op de hamers zoals bij de kruisiging van Jezus gebruikt werd. Het
- getal vijf verwijst naar de vijf wonden van Jezus. De bloemkroon heeft de gelijkenis met de doornenkroon.
- Roos: liefde
- Viool: deemoed
- Zonnebloem: geloof, de bloem richt zich naar het licht.
Voorbeelden van tuinen met symboliek: